ศตวรรษที่ 17 ของญี่ปุ่นเป็นยุคที่เต็มไปด้วยการเปลี่ยนแปลงอย่างมากมาย และเหตุการณ์สำคัญหลายๆ เหตุการณ์ได้นำไปสู่การก่อร่างของญี่ปุ่นสมัยใหม่ การล่มสลายของโชกุนโทกุกาว่าและการขึ้นครองอำนาจของตระกูลโทคุงาวะที่สร้างสมดุลอำนาจใหม่ นำไปสู่ยุคเอโดะ ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่มั่นคงและเจริญรุ่งเรือง การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน แต่มีสาเหตุมาจากปัจจัยหลายประการ ซึ่งทำให้ญี่ปุ่นกลายเป็นประเทศที่มีอำนาจและมีความสามัคคีในที่สุด
- ความวุ่นวãyทางการเมือง: ก่อนที่จะมาถึงยุคเอโดะ ญี่ปุ่นอยู่ในช่วงเซงโงกุ (Sengoku) ซึ่งหมายถึง “ยุคของรัฐบาลที่ต่อสู้”
ยุคนี้เต็มไปด้วยสงครามและความไม่มั่นคงระหว่าง daimyo (ขุนศึก) ต่างๆ ที่แย่งชิงอำนาจ โทกุกาว่า อิเอยาซุ หนึ่งใน daimyo ที่ทรงพลังที่สุด ได้รวมญี่ปุ่นส่วนใหญ่ไว้ในมือของเขา และสถาปนาตนเองเป็นโชกุนคนแรก
- การเติบโตของศักดินา: ระบบศักดินา (feudalism) ซึ่งมี daimyo เป็นผู้นำและให้ที่ดินแก่ซามูไรเพื่อแลกกับความภักดีและบริการทางทหาร เริ่มแพร่หลายในญี่ปุ่น
ระบบนี้ช่วยสร้างลำดับชั้นทางสังคมที่ชัดเจน และทำให้ daimyo มีอำนาจมากขึ้น
- การมาถึงของศาสนาคริสต์: ศาสนาคริสต์ถูกนำเข้ามาสู่ญี่ปุ่นโดยนักบวชชาวโปรตุเกสในศตวรรษที่ 16
ในระยะแรก ศาสนาคริสต์ได้รับความนิยมอย่างมาก แต่เมื่อเวลาผ่านไป โทกุกาวะ อิเอยาซุ เริ่มหงุดหงิดที่อิทธิพลของคริสต์ศาสนิกจักษ์ที่เพิ่มขึ้น และเริ่มดำเนินมาตรการปราบปรามศาสนาคริสต์อย่างรุนแรง
การเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ: โทคุงาวะ อิเอยาซุ และการสถาปนาของยุคเอโดะ (Edo Period)
โทคุงาวะ อิเอยาซุ เป็น daimyo ที่มีกลยุทธ์และความสามารถในการเป็นผู้นำสูง เขาก่อตั้งรัฐบาลที่แข็งแกร่ง และสถาปนาตนเองเป็นโชกุนคนแรก
ในปี ค.ศ. 1603 โทคุงาวะ อิเอยาซุ เริ่มรุกคืบและเอาชนะคู่แข่งของเขาในยุทธการที่เซకి가ฮาระ (Battle of Sekigahara)
หลังจากนั้น เขาได้สถาปนาตนเองเป็นโชกุนคนแรกของญี่ปุ่น และย้ายเมืองหลวงไปยังเอโด (ปัจจุบันคือโตเกียว)
- นโยบายของโทคุงาวะ อิเอยาซุ: อิเอยาซุ เป็นผู้นำที่มีวิสัยทัศน์และวางแผนไว้ล่วงหน้า เขาใช้ “Sakoku” หรือ “นโยบายปิดประเทศ” เพื่อควบคุมการค้าและการติดต่อกับต่างชาติ
นอกจากนี้เขายังออกกฎหมายเพื่อจำกัดอำนาจของ daimyo และซามูไร และสร้างระบบที่ทำให้ขุนนาง daimyo มีความภักดีต่อรัฐบาลกลาง
- ยุคเอโดะ:
ภายใต้การปกครองของตระกูลโทคุงาวะ ยุคเอโดะ (Edo Period) ก็เริ่มต้นขึ้น
โทคุงาวะ อิเอยาซุ สร้างระบบที่มั่นคงและทำให้ญี่ปุ่นเจริญรุ่งเรืองในด้านเศรษฐกิจ ศิลปะ และวัฒนธรรม
คุณสมบัติ | โครงสร้างสังคมของยุคเอโดะ |
---|---|
ขุนนาง (Daimyo) | แบ่งแยกเป็นกลุ่มที่ทรงอำนาจและมีดินแดนของตนเอง |
ซามูไร (Samurai) | นักรบที่มีหน้าที่รับใช้ daimyo และปฏิบัติตามกฎ Bushido (วิถีของนักรบ) |
เกษตรกร | ประชากรส่วนใหญ่ที่ทำการเกษตรและจ่ายภาษีให้แก่รัฐบาล |
handicraftsmen และพ่อค้า (Artisans and Merchants) | แม้จะมีความสำคัญต่อเศรษฐกิจ แต่ก็ได้รับสถานะทางสังคมที่ต่ำกว่า |
ความหมายของศักราช upheavals:
การเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงในศตวรรษที่ 17 ของญี่ปุ่นส่งผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อประเทศ
ยุคเอโดะที่ตามมาเป็นยุคแห่งความมั่นคงและความเจริญรุ่งเรือง แต่การปิดประเทศของโทคุงาวะ อิเอยาซุ ก็มีข้อเสียด้วยเช่นกัน
เนื่องจากญี่ปุ่นถูกตัดขาดจากโลกภายนอก จึงทำให้ญี่ปุ่นช้าในการพัฒนาระบบอุตสาหกรรมและเทคโนโลยี
ในที่สุด ยุคเอโดะก็สิ้นสุดลงเมื่อจักรพรรดิเมจิ (Emperor Meiji) ยึดอำนาจในปี ค.ศ. 1868 และเริ่มยุคการฟื้นฟูเมจิ (Meiji Restoration) ซึ่งนำญี่ปุ่นเข้าสู่สมัยใหม่
บทสรุป:
ศตวรรษที่ 17 ของญี่ปุ่นเป็นช่วงเวลาของความเปลี่ยนแปลงอย่างมากมาย
การล่มสลายของโชกุนโทกุกาว่าและการขึ้นครองอำนาจของตระกูลโทคุงาวะนำไปสู่การสถาปนายุคเอโดะ ซึ่งเป็นยุคที่มั่นคงและเจริญรุ่งเรือง
การปิดประเทศของโทคุงาวะ อิเอยาซุ มีทั้งข้อดีและข้อเสีย
แม้จะทำให้ญี่ปุ่นช้าในการพัฒนาระบบอุตสาหกรรม แต่ก็ช่วยสร้างความมั่นคงและรักษาเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของญี่ปุ่น