Co zrobić, kiedy człowiek zapomni, że jest długi czerwcowy weekend i umówi się już na wycieczkę do Zakopanego? Z takiej sytuacji są trzy wyjścia. Można spanikować i odwołać wyjazd. Można zacisnąć zęby i stać się częścią tłumu, na który się tak narzeka. A można też spróbować znaleźć szlak mniej uczęszczany, a w niczym nieustępujący najpopularniejszym tatrzańskim miejscówkom.
Moja pierwsza przygoda z Mazurami miała miejsce dokładnie 25 lat temu przy okazji letnich kolonii. Z tamtego lata zapamiętałam przede wszystkim paskudne stołówkowe jedzenie, traumatyczne łazienki oraz panie wychowawczynie zmuszające dzieci do wiosłowania w kajakach. Nic więc dziwnego, że nie było to miejsce, do którego urządzałabym sentymentalne wycieczki w mojej pamięci. I dopiero w tym roku, okrągłe ćwierć wieku później, postanowiłam to zmienić i na nowo poznać Mazury. Tym razem na moich warunkach.
Gorce to idealne miejsce na jedniodniową wycieczkę — są łagodniejsze i mniej zatłoczone niż Tatry, a zachwycają naturą i zjawiskowymi panoramami. Dzisiaj mam propozycję niezbyt długiej, około 12-kilometrowej, przyjemnej pętelki, która, choć nie zahacza o najpopularniejsze w tym regionie szczyty, świetnie pokazuje piękno i różnorodność tutejszych krajobrazów. W sam raz na majowy wypad.
Kochasz Tatry, ale nie lubisz Zakopanego? Przerażają Cię zatłoczone Krupówki i kolejki na Kasprowy? Chcesz po prostu zdobywać góry, bez całej tej otoczki góralskich miasteczek, bez wszędobylskich skrzypiec i straganów z oscypkami na każdym rogu? Być może słowacki Poprad jest właśnie dla Ciebie.
Z czym zwykle kojarzy się ludziom Nowa Huta? Pierwszym i oczywistym skojarzeniem jest oczywiście Kombinat, czyli huta stali, od której dzielnica ta wzięła swoją nazwę. Następne w kolejności hasła to sypialnia Krakowa, architektura socrealistyczna, relikt PRL-u. Raczej mało kto kojarzy Nową Hutę z zielenią, naturą, miejscami do spacerowania. A w sumie szkoda.
Białe, wapienne skały wyrastające spomiędzy lasów to widok charakterystyczny dla Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Pomiędzy nimi, w dolinie, znajduje się niewielka wieś Ojców. Mieszka tu raptem dwieście osób. Jednakże praktycznie nie ma dnia, aby wioska ta nie była odwiedzana przez tłumy turystów.
Puszcza Niepołomicka zawsze była szczególnie bliska mojemu sercu. Jako dziecko spędzałam w niej bardzo dużo czasu i choć niewiele z tego pamiętam, w jakiś sposób we mnie wrosła i dała początek mojej miłości do lasów. Dlatego też jest dla mnie takim trochę domyślnym miejscem odpoczynku — kiedy mamy akurat wolny weekend albo wieczór w tygodniu, […]